Begin

  • By 838ed1e5242354761a4784b6a697f550cd3e6007
  • •
  • 29 Apr, 2016
  • •

Mensen zijn makers. Verhalenvertellers. Scheppende wezens. Mythomanen. Wij schrijven onze eigen legende. Wij leven ons verhaal. Dat verhaal is zo bewust als de verteller zelf. De Egyptische god Ptah droomde de schepping, die manifest werd als hij de droom uitsprak. Thoth, ook wel Tehuti genoemd, stond symbool voor de tong van Ptah. Hij was de god van de klank, het woord, de waarheid, en de wijsheid. Door hem kreeg het universum vorm. Ook wij geven vorm aan ons bestaan door in een verhaal te geloven. Of je nu gelooft in de romantische liefde, of dat het leven bestaat uit geploeter of dat het een invuloefening is; je krijgt wat je denkt. Wij zijn goden in het diepst van onze gedachten. Wij weven materie uit dromen. Wereldwijde webben van licht en intentie. 

Soms past de droom niet meer, is hij te krap geworden, of is hij gefundeerd op de droom van een ander. Dan trekt het leven eruit en valt hij uiteen. Moeiteloos. Tenminste, als je er niet aan vasthoudt. Dan gaat er iets mis en loopt de droom als een zwalkende zombie zichzelf krampachtig overeind te houden. En dat is niet nodig. We zijn een levend universum, een oneindige oceaan van energie. Vormen manifesteren zich en vallen weer terug in de oorspronkelijke staat. Niets gaat ooit verloren. En uit die energie kun jij een nieuw verhaal maken, een nieuwe mythe schrijven die je past als een zachte jas. Luister naar je innerlijke stem. Laat die je droom verklaren. Spreek woord voor woord je eigen zin. Wat is jouw verhaal?

Het nieuwe verhaal

By 838ed1e5242354761a4784b6a697f550cd3e6007 • December 31, 2016
Er zijn zo van die momenten dat je wakker wordt en je jezelf ervaart als een blanco vel papier, een onbeschreven blad. En dan stromen langzaam de gedachten binnen: ik ben die vrouw, met die moeder, die zus, die broer, die neef, zij zijn mijn vriendinnen, hij is mijn vriend. Dit doe ik. En als slingerplanten beginnen gevoelens en emoties zich vast te kronkelen om deze identificaties. Dit is het bestaan zoals het zich gevormd heeft. Daar hou ik van, dat vind ik moeilijk. Hier word ik blij van, daar houd ik me aan vast. Dit moet ik doen. Dit ben ik.
Als het nodig is, kun je van richting veranderen. Als het pad dat je gaat geen voeding, geen kracht, geen veiligheid meer geeft. Dan kost het verder gaan heel veel energie. Je kunt er zelfs ziek van worden. Maar een nieuwe weg inslaan is op dit niveau iets als het laten omkeren van een mammoettanker. Daarom lijkt loslaten ook zo ondragelijk.
Dan zou je eigenlijk vleugels moeten hebben. Dan overzie je weer de waarheid achter de woorden, het blanco vel. Sommige situaties en omstandigheden zijn niet jouw keuze, maar je kunt wel kiezen hoe je erop reageert. Daar heb je de regie over. Je bent niet je emoties. Die komen voort uit je identificatie met je situatie. Maar je kunt die loslaten en een nieuw verhaal schrijven. Ten diepste ben je vrij.